Elşən Əlisoy

Manatın iki dəfə devalvasiyasından sonra ölkənin başının üstünü qara buludlar almağa başlayıb. Hakimiyyət dövlətin iqtisadiyyatını tək neftin üzərində qurmaqla ölkəmizin taleyinin kənardan idarə edilən iqtisadi asılılıq altına saldı. Hakimiyyətdə olduqları illər ərzində ölkədə nəinki qeyri-neft sektoru inkişaf etdirilmədi, əksinə, keçmiş sovet dövründən qalma böyük zavodların əksəriyyətinin bahalı avadanlıqlarını sökdürüb metal qiymətinə satıb taladılar. Neftdən gələn böyük pullar məmurların gözlərini elə bağladı ki, nə özlərinin, nə də dövlətin gələcəyini düşünməyə nəfsləri imkan vermədi. Kəndçinin maddi imkansızlığından istifadə edərək torpaqlarını pul gücünə, bəzən də zor gücünə əlindən alaraq özününküləşdirən məmurlar həmin əraziləri boş saxlamaqla ölkənin adi kənd təsərüffatı məhsullarını da xarici bazardan aslı vəziyyətə gətirdilər. Məmurlar zəbt etdikləri torpaq sahələrini yalandan taxıl sahəsi adına sənədləşdirərək dövlətin əkin sahələri üçün ayırdığı milyonlarla manat vəsaiti talan etdilər. Bununla da məlum oldu ki, dövlətin taxılla bağlı statistikası kağız üzərində olan boş bir yazıdan başqa bir şey deyilmiş. Ona görə də devalvasiyadan sonra ilk diqqət çəkən un məhsulunun qıtlığı oldu. Ölkədə çörək böhranı ciddi bir həyəcan siqnalı kimi qəbul edilməlidir. İş yerlərinin kütləvi şəkildə bağlanması, kütləvi ixtisarlar tikintilərdə və başqa sahələrdə işləmək məcburiyyətində qalan kənd sakinlərini yenidən kəndə dönməyə məcbur etdi. Bu zaman isə məlum oldu ki, kəndçinin nə əkməyə torpağı var, nə də mal-qara saxlamağa otlaq sahəsi, hamısı məmurlar tərəfindən zəbt edilib.

Artıq Azərbaycanın mövcud durumu yolun sonuna çatıb.

 Dövlətimiz elə bir vəziyyətə gətirilib ki, nə sifarişli iqtisadçı ekspertlər normal nağıllar uydurub insanlara ümid verə bilir, nə də həqiqi ziyalılarımız çıxış yolunun nə olduğunu göstərə bilirlər. Görünən odur ki, Azərbaycan xalqı talein ümidinə buraxılmış vəziyyətə gətirilib. Bir tərəfdən iqtisadi monopoliya, bir tərəfdən hüquqsuzluq, bir tərəfdən də məmur özbaşınalıqları onsuz da acınacaqlı durumda olan vətəndaşlarımızı daha da çıxılmaz vəziyyətə salıb. Hər yerdə narazılıq, hər yerdə şikayət və ah-nalə... İnsanların qəzəbinin daşması an məsələsidir. Ölkə idarəolunmaz xaos vəziyyətinə gətirilib. Nə güclü bir müxalifət partiyası, nə də xalq tərəfindən hörmət qoyulan ziyalı qalmayıb ki, ən azından sosial inqilabı siyasi, idarə olunan bir inqilab halına gətirə bilsin. Dövlət başçısı da həyəcan təbili çalan insanları dinləmək əvəzinə onların şərlənərək həbs edilməsinə göz yumaraq yalançı, acgöz məmurların verdiyi “hesabat”lara inanır. Məmurlar da artıq prezidenti saymırlar. Ölkədə şəhid ailəsi ən adi sosial probleminin həll edilməməsinə görə prezidenti məhkəməyə verməyə məcbur olub, təbii ki, nəticəsinin olmayacağını hamının bildiyi məhkəməyə... İcra başçısı isə problemi həll edərək bunun qarşısını almır, əksinə, “nə əlindən gəlirsə elə!”,- deyir. Artıq dünənə qədər susub heç bir aksiyaya qoşulmayan insanlar indi ictimai yerlərdə hakimiyyəti tənqid etməkdən çəkinmirlər. Vətəndaşlarımızın nəinki banklara olan kreditlərinin vermək, hətta evinə çörək almaq imkanları yoxdur. Yaxın zamanlarda çörək üçün dükanların oğurlanmasının, siqaret üçün cinayətlərin törədilməsinin hər birimiz şahidi olacağıq. 5-6 manat puldan ötrü evlərdən oğurluqlar olacaq, qanlı cinayətlər törədiləcək. Bu gün hakimiyyətlə hüquqla danışan insanlar yaxın günlərdə zorla-qanla danışmağa məcbur olacaqlar. Qarşıda bizi çox ciddi hadisələr gözləyir. Məsulliyyət isə birbaşa dövlət başçısının üzərindədir. Prezident qısa bir zamanda ölkənin müxalifət partiyalarının liderlərinə, savadlı iqtisadçılara, aydınlara çağrış etməklə onlarla görüşərək ölkənin gələcək taleyini müzakirə etməlidir. Azərbaycanı tufanın içində çabalayan bir gəmi təsəvvür edək, bu gəmi batarsa, orada olan bütün canlıların məhv olacağı hər kəsə məlumdur. TANRI QORUSUN!