Vasif Əlihüseyn

 Tale elə gətirdi ki, Bakıya gələndən sonra xalamgildə yaşaya-yaşaya kirayə ev axtarışına çıxdım. Çünki, xalam olanda nə olar, özümü heç sərbəst hiss edə bilmirəm kiminsə evində. Elə bu axtarışla gəlib Nobel prospektində Zərəqələm xalanın həyətindəki bir otaqlı evdə yaşamalı oldum. 

Doğrusunu deyim indi Zərqələm xalanın bu otağında yaşamağımdan nə az, nə çox, düz üç il ötür. Gələn ay isə öz evimə köçkmək fikrim var. Bunu hələ Zərqələm xalaya deməmişəm bilirəm ki, bunu eşitsə, çox kövrələcək. Çünki, bu üç ildə biz ana-bala olmuşuq. Məhlədə də hamı mənə məhlə sakini kimi hörmət edir. 

Nəysə, çox uzatdım deyəsən. Düz üç ildir səhər yuxudan oyanmağım üçün telefonun “Budilnik”ini qururam ki, yuxudan tez oyanım. Amma düz üç ildir ki, telefondan qabaq Mujkinaz xalanın bağırtısına oyanıram. Elə bağırtısına oyandığım Mujkinaz xala da, evində qaldığım Zərqələm xala da 1988-ci ildə ermənistandan deportasiya olunan soydaşlarımızdandırlar. 

Mujkinaz xalanın əri deyilənə görə yeyib-içən kişi olub. Elə bir gün kefli vaxtı Nobel prospektindəki yolu keçərkən maşın vurub və elə yerindəcə keçinib. Doğrusu çox ağrılı talehi var Mujkinaz xalanın oğlu İlham da uzun sürən xəstəlikdən sonra vəfat edib. Qızı isə ailə quraraq elə ata evində Mujkinaz xalayla qalır. 

İndi üç nəfə sahibi olan Müjkinaz xalanın ailəsinin səs-küyündən onlara yaxın olan qonşuların hamısı zara gəlib. Həmçinin elə biz də. Bir gün elə axşamüstü işdən evə gəlmişdik. Yenə həmişə ki, kimi nəvəsiylə arasında iki metrlik məsafə ola-ola sanki, 100 metrlik məsafə varmiş kimi qışqıran Mujkinaz xalanın səsinə qonuşuda kirayə yaşayan gənclər çıxdı. Yalvar-yaxar etdilər ki, ay Mujinaz xala bəlkə bir az sakit olasınız. İşdən indi gəlmişik, yorğunuq, yatmaq istəyirik. 

Mujkinaz xala gənclərin sözünü ağzında qoydu: Ayə, siz kimsiniz? Mən bu məhlədə yaşayıram özüm bilərəm. Kirayənişinlər siz ha vaxtdan adam olmusunuz.
Gənclərin əlləri üzlərində qaldı. Hələ igid kürəkəni gəlib məsələni “varavskoy” həll etmək üçün məhlənin bir neçə gənclərini də yığıb bar-bar bağırdı ki, siz kirayəçisiniz, siz kimsiniz ki, burda sakitlik istəyirsiniz. 

Bayaqdan asıb-kəsən kürəkənə sual verdim ki: 
Kirayə qalmaq şərəflidi, yoxsa arvad evinə gimrək? Qaldı üzümə baxa-baxa. Hələ bizim bu məmləkətimizdə o qədər arvad evinə girən kişi var ki... 

Bölməyə aid digər xəbərlər

16 Sent 2020 İmam Hüseyn cəsarəti, İmam Museyi Kazım dəyanəti – TOFİQ YAQUBLU DAVASI

10 Mart 2020 “Kimlə gəldi, necə gəldi…” azadlığı

08 Yan 2018 Elan edilən "Cümhuriyyət maketi"

13 Noy 2016 Əzilmiş kağız parçası

27 Okt 2016 Əcəm qızı-hekayə

18 Okt 2016 Mən kiməm və ya sehrli çubuğun nağılı - E s s e

29 Sent 2016 TƏLƏBƏ QIZ -HEKAYƏ

27 Sent 2016 Kirayələnmiş fahişə

23 Sent 2016 Referendum, biz, iqtidar və taleyimiz

21 Sent 2016 Rəhbərin qayıdışı- hekayə

19 Sent 2016 Qanlı ehtiras -HEKAYƏ

07 Sent 2016 Azərbaycanda mövcüd şəraitdə yaşamaq intihara yol açır

06 Sent 2016 Azərbaycan “özbəkistanlaşır”

06 Sent 2016 Tehranda bir gecə...

21 Avq 2016 Gülənin narkotik əvəzləyici kitabları

18 Avq 2016 Qırıq Kamança - HEKAYƏ

10 Avq 2016 TƏNDİR ÇÖRƏYİ

10 Avq 2016 Türkiyədə xalqı meydanlara çıxaran Ərdoğan sevgisi deyildir

09 Avq 2016 Ərdoğanı nə gözləyir?

04 Avq 2016 Ana öyüdü

03 Avq 2016 Qurbanovun səhvi, yoxsa bəlanın “müjdə”si?

22 İyul 2016 Qatilin son arzusu – Hekayə

19 İyul 2016 Şərəfli savaş, yoxsa Ərdoğanın məkrli tamaşası?

14 İyul 2016 ELAT bayramına toxunmaq olmaz!

07 İyul 2016 Ərdoğan Putindən niyə üzr istədi?

06 İyul 2016 Qadın olmaq... – Hekayə

27 İyun 2016 Heykəl fərqi...

24 İyun 2016 Elçibəy – Ümummilli birliyin simgəsi

18 İyun 2016 Yenə naftalin iyi verənlər düşüblər ortalığa

17 İyun 2016 Qaranlıqdan gələn adam və ya İblisin kölgəsi - hekayə

Xəbər lenti